Donderdag 1 september 2011 was het dan zover, na nog een dag gewerkt te hebben zijn Sabum Max en ik naar Schiphol gebracht door mijn vader. Daar aangekomen vonden we vrij snel Sabum Peter en zijn we richting de incheckbalie gegaan om onze koffers af te geven. Na wat rond te hebben gekeken en een broodje te hebben gehaald, was het inmiddels tijd om te gaan boarden.
Vrijdag 2 september 2011: Na 9 en een half uur vliegen zijn we uiteindelijk aangekomen in Beijing en vervolgen we onze reis naar Pyongyang. We hebben nog een wachttijd van 4 uur tussen de aankomst in Beijing en de vlucht naar Pyongyang. Na wat gedoe over het betalen van ons eten en geld gepind te hebben, eten we op het vliegveld van Beijing een laatste burger bij Burger King (was voorlopig onze laatste echte burger J). We gingen opnieuw boarden, maar dan in een veel kleiner vliegtuig en toen wij binnen kwamen werden we gelijk herkend en begroet door Sabum Martin uit Tsjechië en nog een aantal leden van het Tsjechische team. En we kwamen er achter dat de chinezen veel meer handbagage bij hun hebben dan mag en er hier niets van gezegd wordt. Dit tot gevolg dat we de komende ander half uur met onze handbagage tussen ons bennen zitten en de stoelen waren al niet bijzonder breed J.
Ook dat hebben we weer overleefd en aangekomen in Pyongyang, konden we eindelijk uitstappen en onze bennen strekken J. Tijdens onze reis van Beijing naar Pyongyang hebben we in het vliegtuig voor de zoveelste keer al onze gegevens invullen, wat je doet wie je bent, een gezondheidsverklaring, wat heb je aan spullen bij je enz. Op mijn formulier had ik ook aangegeven dat ik een telefoon bij me had. Nou daar vragen ze op een zeer vriendelijke manier wie de persoon is die de telefoon bij zich heeft J. Nadat ik heb had afgegeven werd er op een stukje papier wat dunner was dan wc papier je gegevens opgezet uit je paspoort en was dat je bewijs dat je hem had ingeleverd. Daarna werd je telefoon netjes in een zakje gedaan en voor je bewaard tot dat je weer het land uit gaat.
Helaas werd ons verteld dat onze koffers niet waren meegekomen vanuit Beijing en dat we naar het hotel zouden gaan met alleen onze handbagage. Het bleek dat het hele vliegtuig waar wij in zaten geen koffers hadden. Dat is wel erg onhandig zoals je kunt voorstellen en uiteindelijk bleek bij aankomst in het hotel ook dat je in Pyongyang niet even een paar onderbroeken en sokken kan halen in westerste maten en met westerste valuta. Met een veel moeite kon ik een T-shirt kopen, maar dat was ook nog eens een Italiaans product dus ook Italiaanse maten J. Gelukkig heeft het voor Sabum Max en mij uiteindelijk twee dagen geduurd voordat wij onze koffers weer terug hadden en voor Sabum Peter helaas vijf dagen voordat hij zijn koffer terug had. Advies dus, ga je op reis, neem dan zeker ondergoed en sokken mee in je handbagage.
Zaterdag 3 september 2011: Nadat we op vrijdag ook alle betalingen rond hadden gemaakt en een beetje uitgerust hebben, zijn we zaterdag op sleeptouw genomen door onze twee gidsen, de heer mr. Pak Kwang Hyok en mr. Paek Song Hak of terwijl mister Paek en mister Pak.
Eerst zijn we naar de begraafplaats van generaal Choi Hong Hi, dat was zeer bijzonder en iets wat ik nooit meer zal vergeten. Een bijzondere plaats als Taekwon-Do instructeur om op zo een plek te mogen komen. De dag ging verder naar Juche Tower, een 170 meter hoge toren, helemaal van steen gemaakt en daarna naar de ‘Arc de Triomph’. Net als in Parijs, maar dan mooie en schoner J.
Zondag 4 september 2011: na wat discussie met de Koreaanse gidsen zijn we die ochtend nog een keer naar de Juche Tower gegaan, maar dit keer lopend samen met drie Tsjechen, zodat we ook wat andere indrukken van de stad konden krijgen. In de middag zijn we naar de graftombe van Koning Tongmyong geweest. Ondanks dat er veel schatten niet meer aanwezig waren die tijdens de bezetting van Korea door de Japanners zijn meegenomen. Was het erg mooi om te zien en indrukwekkend was ook de Boeddhistische tempel waar we zelfs foto’s in mochten maken samen met de immens grote Boeddha’s die in de verschillende tempels stonden. Ook hebben we nog foto’s gemaakt bij
het eenwordings monument van Noord- en Zuid-Korea. Dit monument is zo gigantisch groot net als veel gebouwen en beelden in Pyongyang. Dat je vaak af vraagt hoe men zoiets kan bouwen en hoe bijzonder het is en vaak mooi dat een mens dit kan maken.
Maandag 5 september 2011: het technisch seminar bijgewoond, helaas veel gekeken en niet veel zelf gedaan. In vijf uur tijd moest Grand Master Hwang Ho Yong alle 24 tuls behandelen en dat is een hele hoop in zo een korte tijd. Echter zijn er toch altijd kleine punten die je leert en je uiteindelijk toch een goed gevoel geven dat je aan zo een seminar hebt deelgenomen. Je krijgt ten slotte niet elke week les van Grand Master Hwang Ho Yong in het Taekwon-Do palace in Pyongyang.
Dinsdag 6 september 2011: deelgenomen aan het scheidsrechters seminar onder leiding van Grand Master Leong Wai Meng. Ook hier moest Grand Master Leong Wai Meng in een zeer korte tijd de belangrijke punten behandelen en dit is uiteindelijk ook gelukt. Nadat we klaar waren heb ik op het Nederlandse team gewacht en die kwamen gelukkig aan en hadden hun koffers wel allemaal gekregen J. Normaal zou er op woensdag 7 september 2011 de weging plaats vinden, maar zoals menigeen wel gewend is als je naar internationale toernooien bent geweest, wisselt dat nog wel eens J. Sabum Hendry en Boo-Sabum Eliza moesten gelijk gewogen worden en daar hadden ze terecht niet op gerekend. Sabum Hendry was precies op gewicht en Boo-Sabum Eliza was 250 gram te zwaar. Dus Boo-Sabum Eliza ging een aantal rondjes om het park rennen en 1 van onze gidsen ging (moest) mee op zijn nette stappers J. Na wat rondjes en goede coaching van Sabum Hendry, kon Boo-Sabum Eliza opnieuw wegen en toen was haar gewicht in orden en konden we na een lange dag op weg naar het hotel. Na het avondeten hebben we gezamenlijk nog wat gedronken, ook met onze gidsen en zijn we rond een uur of elf richting de kamers gegaan.
Woensdag 7 september 2011: eerst een ceremonie bij een mozaïek van Kim Il Sung en diens zoon Kim Jong Il (naaste het Taekwon-Do palace) en daarna met Sabum Peter en Sabum Max naar het ITF congres, wat werd gehouden in het People’s Palace of Culture. Tijdens het congres werden diverse punten besproken en gelijk wel of niet goedgekeurd en de Master en Senior Master graden werden uitgereikt en wat zeer bijzonder was, is dat we 4 Grand Masters erbij hebben: Robert Howard, Phap Lu, Kim Ung Chol en Hwang Ho Yong. Hoe geweldig is het dat we afgelopen mei in Hoofddorp dus les hebben gehad van een Grand Master!
Donderdag 8 september 2011: zouden we met alle aanwezigen die voor de WK naar Pyongyang waren gekomen naar de begraafplaats van generaal Choi Hong Hi gaan. En daarna terug het Taekwon-Do palace om de openings ceremonie bij te wonen. Echter zonder enige uitleg gingen we niet naar de begraafplaats van generaal Choi Hong Hi, maar direct naar het Taekwon-Do palace om de openings ceremonie bij te wonen. Na lang wachten in de hal was het eindelijk zover. We kwamen per land de Taekwon-Do arena binnen en nadat we opgesteld waren, werd er door verschillende hoge heren waaronder ook onze eigen Nederlandse heer Hein Verbruggen van het IOC een speech gehouden. Na de officiële opening werd er gedanst en muziek gemaakt en natuurlijk werd er een spectaculaire Taekwon-Do demo gegeven met alles er op en eraan! In de middag zijn Sabum Max en ik naar het Studens & Children’s Palace geweest. Dat is een school waar kinderen bijzondere actieviteiten doen zoals speciale muziekinstrumenten bespelen, Kalligraferen, Ballet, Taekwon-Do, moderne dans, zingen, acrobatiek, etc. Na dat we een rondleiding hadden gekregen in de school, hebben we een optreden van diverse artiesten (zo kun je ze wel noemen, zelfs op die jonge leeftijd) bijgewoond. Dit was zeer indrukwekkend dat zulke jongen kinderen al zo goed zijn in wat ze doen. En de discipline die ze uitstralen en ook gebruiken om hun specialisme te laten zien.
Vrijdag 9 september: morgens de eerste wedstrijd gezien van Boo-Sabum Eliza. Zeer goede wedstrijd, ze gaf een goede partij aan de dame uit Argentinië. Boo-Sabum Eliza heeft terecht van haar gewonnen. Helaas duurde het allemaal erg lang voordat Boo-Sabum Eliza aan de buurt was en hebben Sabum Max en ik alleen de eerste partij van Boo-Sabum Eliza gezien en niet het vervolg of de partijen van Sabum Hendry. Vrijdag middag bereiden Sabum Max en ikzelf ons voor om te beginnen aan de terugreis. Nog even de laatste souvenirs halen en gedag zeggen en toen onderweg naar het vliegveld met onze gidsen. Daar werden we nog gedag gezegd door de vice president van de Koreaanse Taekwon-Do comité. En na ontvangst van mijn telefoon en nadat Sabum Max zijn trui weer terug had J, zijn we op weg terug naar Beijing. Aangekomen in Beijing worden we na wat navragen opgehaald om vervolgens naar ons hotel gebracht te worden. Echter aangekomen in “ons” hotel, blijkt dat men op het vliegveld et verkeerde hotel had gebeld en dat we dus niet bekend waren bij de mensen van het hotel waar we waren gedropt. Na veel vijven en zessen konden we dan eindelijk naar onze geweldige kamer J. Even echt chinees gegeven en veel gelachen en daarna slapen. Na een paar uur slaap weer snel wassen en op weg naar het vliegveld, eten hebben we op het vliegveld gedaan op ons gemak, nadat we weer voor de zoveelste keer een keer of drie per post waren gecontroleerd J. Na een voorspoedige vlucht van iets meer dan 9 uur waren we weer op Nederlandse bodem en werden we opgehaald door mijn dochter en mijn vrouw. En gingen we weer op weg naar ons vertrouwde huis J.
Het was een reis en ervaringen om nooit meer te vergeten in de meest positieve zin. Noord Korea heeft vele gezichten en gebruiken en manieren van leven die wij westerlingen niet helemaal begrijpen en kunnen volgen. Echter is er ook voor hun manier van leven wat te zeggen en nu weet ik ook waar het doorzettings vermogen van de Noord Koreanen vandaan komt. Daar bedoel ik niet onze goed bedoelende gidsen mee, die overigens hun best hebben gedaan om ons van dienst te zijn. Maar over de mensen die dagelijks op straat bezig zijn om alles te repareren en waar nodig schoon te maken en al die oudere mensen die nog steeds dagelijks hard werken. Of het nu een doordeweeks dag is of in het weekend, ze gaan maar door en daar heb ik zeer veel respect voor. Daar kan menig westerling nog een voorbeeld aan nemen.
Taekwon,
Sabum Johan